برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

بررسی نقش واسطه ای نشانگان وانمودگرایی در رابطه بین خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان
امیرحسین حقیقی1 ، اکرم قربعلی* 2
1- گروه روانشناسی بالینی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه روانشناسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، s.ghorbali@yahoo.com
چکیده:   (1012 مشاهده)
خودکارآمدی تحصیلی یکی از عوامل مهمی است که در موفقیت تحصیلی نقش دارد، بنابراین شناسایی عوامل مؤثر بر آن از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه­ای نشانگان وانمودگرایی در رابطه بین خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال تحصیلی 1401-1400 بود. 294 دانشجو به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس­های خودپنداره تحصیلی دانشجویان (رینولدز، رامیرز، ماگرینا و آلن، 1980)، نشانگان وانمودگرایی (کلانس، 1985) و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان (اوون و فرامن، 1988) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های آماری همبستگی، تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی بر اساس روش بارون و کنی و آزمون سوبل استفاده شد. یافته­ ها نشان داد بین نشانگان وانمودگرایی با خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی همبستگی منفی معنادار و بین خودکارآمدی تحصیلی و خودپنداره تحصیلی همبستگی مثبت معنادار وجود داشت. همچنین یافته­های تحلیل رگرسیون نشان داد نشانگان وانمودگرایی در رابطه بین خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی نقش واسطه­ای دارد. نتایج این پژوهش نشان داد خودپنداره تحصیلی منفی، دانشجویان را مستعد وانمودگرایی کرده که به نوبه خود به احساس بی­کفایتی تحصیلی و بی­اعتمادی به توانایی­های تحصیلی منجر می­شود و در نتیجه خودکارآمدی تحصیلی آن­ها را تضعیف می­کند. 
خودکارآمدی تحصیلی یکی از عوامل مهمی است که در موفقیت تحصیلی نقش دارد، بنابراین شناسایی عوامل مؤثر بر آن از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه­ای نشانگان وانمودگرایی در رابطه بین خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال تحصیلی 1401-1400 بود. 294 دانشجو به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس­های خودپنداره تحصیلی دانشجویان (رینولدز، رامیرز، ماگرینا و آلن، 1980)، نشانگان وانمودگرایی (کلانس، 1985) و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان (اوون و فرامن، 1988) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ­ها از روش­های آماری همبستگی، تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی بر اساس روش بارون و کنی و آزمون سوبل استفاده شد. یافته ­ها نشان داد بین نشانگان وانمودگرایی با خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی همبستگی منفی معنادار و بین خودکارآمدی تحصیلی و خودپنداره تحصیلی همبستگی مثبت معنادار وجود داشت. همچنین یافته­ های تحلیل رگرسیون نشان داد نشانگان وانمودگرایی در رابطه بین خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی نقش واسطه­ای دارد. نتایج این پژوهش نشان داد خودپنداره تحصیلی منفی، دانشجویان را مستعد وانمودگرایی کرده که به نوبه خود به احساس بی­ کفایتی تحصیلی و بی­ اعتمادی به توانایی­های تحصیلی منجر می­شود و در نتیجه خودکارآمدی تحصیلی آن­ها را تضعیف می­کند. 
 
واژه‌های کلیدی: نشانگان وانمودگرایی، خودپنداره تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی
     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1401/9/15 | پذیرش: 1402/6/12
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به روانشناسی معاصر،دوفصلنامه انجمن روانشناسی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق